FOTODOK: Part of Me

Alseerst neemt No Limits! Art Castle deel aan de FOTODOK expositie Part of Me, waar maar liefst vier samenwerkingen getoond worden, waaronder een heuse pop-up merchandise shop, met:

Jan Hoek en Bruin Parry

The Nobody Can Take Away My Dream—Bruin Jackson—Fanshop

 2022 – heden

The Nobody Can Take Away My Dream—Bruin Jackson—Fanshop van Bruin Parry en Jan Hoek onderzoekt Parry’s verlangen om een wereldberoemde superster te worden en Hoeks pogingen om hem te helpen dit doel te bereiken. De artistieke verwantschap van het duo begon vele jaren geleden toen ze buren waren en Hoek Parry’s babysitter was. In recente jaren heeft Parry’s liefde voor Michael Jackson hem doen beseffen dat hij zich niet langer wil focussen op het maken van beeldende kunst. In plaats daarvan wil hij alles opgeven om een superster te worden – nu Michael Jackson dood is moet iemand toch zijn plaats innemen. Als artistiek partner en studiogenoot was het voor Hoek lastig om Parry’s veranderde carrière ambities te steunen. Naast het gegeven dat hij geen connecties heeft in de muziekindustrie, denkt Hoek dat superster worden geen realistisch doel is, en de twee hebben verschillende meningen over Parry’s zangtalent. Maar Hoeks rationele benadering betekent niets voor Parry. Voor hem staat rationalisme overtuiging en drive in de weg. Wat maakt het uit dat hij niet zo getalenteerd is als Michael Jackson – hij is op zijn eigen manier getalenteerd! Daarbij houdt hij van wat hij doet – telt dat niet? Het werk van Parry en Hoek voor FOTODOK draait om dit thema, de botsing van hun perspectieven en de eindeloze onderhandelingen tussen de twee. Het werk heeft de vorm gekregen van merchandise – de meest tastbare relikwieën die een superstar maken kan. Parry voegt hieraan toe: ‘Het is ook een kans voor mensen om fan van mij te worden en me misschien zelfs te ontmoeten en een foto met me te nemen.’

Aàdéṣọ̀kán, Klaus Compagnie, Yasmine van Haesebroucke en Niels-Jan Tavernier

Notes on making not because I have to but because I need to – 2022

Het werk van kunstenaars Yasmine van Haesebroucke, Niels-Jan Tavernier, Klaus Compagnie en Aàdesokan is verbonden door de drang om compromisloos te creëren. Aàdesokans werk bestaat voornamelijk uit research; het bevraagt de geest en materialiseert zich als composities waarin kunst, fotografie en literatuur samensmelten en uiteenlopende gedachten en onderzoekslijnen worden verankerd. Aàdesokan had een residentie met FOTODOK bij De Zandberg, een kunstwerkplaats in Kortrijk, België, waar hij Van Haesebroucke, Tavernier en Compagnie ontmoette.

Van Haesebrouckes werk wordt bepaald door haar liefde voor de K-popscene, die ze vertaalt naar gedetailleerde, hyperrealistische tekeningen. Tavernier maakt minutieus gebeeldhouwde kartonnen ruimteschepen gemodelleerd naar SF-iconen, dinosauriërs van keramiek en honderden kleine ruimteschepen van de aluminiumfolie waarin hij zijn lunch verpakt. Hij beschouwt het maken van kunst als het enige logische om te doen, maar hij verzet zich tegen de mythologie van de ‘kunstenaar als genie’. Compagnies werk is misschien het meest compromisloze van allemaal. Aan zijn multimedia tekeningen en teksten werkt hij met een bijna obsessieve drive, maar hij is even vastbesloten ervoor te zorgen dat anderen zijn urgentie delen om de wereld zoals hij die ziet te begrijpen en te overdenken. De ontmoeting met deze kunstenaars en hun werk heeft Aàdesokan, zo legt hij uit, geholpen om zichzelf en zijn voortdurende drang om te creëren beter te begrijpen. Elk van de drie kunstenaars (evenals zijn jongere broer met hersenverlamming die in Lagos, Nigeria, woont) heeft hem laten zien dat we allemaal takken van dezelfde boom zijn. Deze boom representeert de noodzaak om te creëren en de takken representeren de vele richtingen waarin we mogen groeien. Hoewel zijn broer geen toegang heeft tot de ruimte om hem te helpen groeien, hebben de anderen dat wel, en toch kunnen ze alleen groeien in een wereld buiten de mainstream. Daarom is het belangrijk dat je je de boom altijd herinnert, zegt Aàdesokan. ‘We zijn niet van elkaar gescheiden. We zijn verbonden door onze boomstam, en zullen dat altijd blijven. In de loop der tijd groeien onze taken samen, ontmoeten elkaar en worden te zijner tijd misschien één en dezelfde.’

Laetitia Bica en Samuel Cariaux

CREAM – 2018

CREAM is het product van een langdurige samenwerking van kunstenaars Samuel Cariaux en

Leatitia Bica. Bica gebruikt fotografie om dialoog te generen; haar werk wordt gedefinieerd door

de actieve rol die ze haar modellen toekent en door de originaliteit van haar composities. Met de camera onderzoekt ze het idee van artistiek samenleven en ‘being-in-common’. Cariaux, die uiteenlopend multimediawerk maakt, wordt aangetrokken door extravagantie, popcultuur, het sacrale en het symbolische. Ook speelt hij trompet in zijn band Katabunga. Voor Cariaux is jezelf uiten het allerbelangrijkst. Door kunst te maken is hij in staat zijn identiteit en selfhood op te eisen. Hij staat trots in de spotlight en vermaakt zijn publiek wanneer het maar kan. Deze kwaliteiten trokken Bica aan toen ze voor het eerst samenwerkten aan een muziekvideo in 2012. De video was geïnspireerd door Cariaux’ werk; hijzelf ging door een ‘rockfase’ en besloot een serie van hemden te maken die in de video werden gebruikt. Bica’s beslissing om de video te maken werd deels ingegeven door het medium zelf, omdat het de betekenis en cultuur van rockmuziek het beste zou articuleren. Daarbij zou het dienen als een directe toegangspoort tot een mainstream publiek, wat Cariaux nog niet had bereikt.

Martine Derks en Nina666

666MODELNINA666 – 2017 – heden

Fotograaf Martine Derks ontmoette Nina666 ongeveer vijf jaar geleden, toen ze op zoek was naar een model om te poseren voor haar werk. Ze hadden een meteen een connectie, en in de jaren die volgden werkte het paar regelmatig samen, waarbij elk van grote invloed werd op het leven van de ander. Voor Nina666 was Derks een fervent supporter en cheerleader die haar hielp te groeien in haar trans identiteit, haar artistieke praktijk te ontwikkelen en haar zelfvertrouwen te versterken. Aan de andere kant hielp Nina666 Derks door te laten zien dat fotografie het product is van de samenwerking van kunstenaar en model, waarbij plezier en outside the box-denken vooropstaan. Tijdens hun samenwerking werd Derks zich bewust van de privileges die haar identiteit haar bood, terwijl Nina666 moest vechten voor het recht om te leven op een manier die voor haar authentiek aanvoelt. Hoewel Nina666 zich zeker en gesterkt voelt door haar non-conformiteit, erkent ze dat het moeilijk was om op te groeien in een omgeving die mensen die zich anders presenteren straft. Ze wijst erop dat hoewel de maatschappij non-conformiteit onder gevestigde kunstenaars grotendeels accepteert, het net zo snel hetzelfde gedrag van minder gevestigde kunstenaars veroordeelt. De woede van Nina666 over deze hypocriete situatie heeft haar artistieke praktijk aangewakkerd en voortgestuwd. Verenigd door hun gedeelde reis van genderdysforie naar gendereuforie is het paar vastbesloten om deze barrières af te breken zodat mensen Nina666 zullen herkennen voor wie ze is, terwijl ze anderen in dezelfde positie de vrijheid en kracht bieden om ook op te bloeien.

Tekst: Gwen Pol

Fotografie door: Studio Hans Wilschut