ik en jij – Tina Farifteh

De situatie in Israël en Palestina, en het discours in Nederland over dit geweld, baart de kunstenaar enorm zorgen. De gevolgen daar en hier, in ons allemaal, zijn enorm. Farifteh is bezorgd over hoe we elkaar zien; of we elkaar nog steeds kunnen horen.

Maar ze maakt zich ook zorgen over de enorme en groeiende kloof tussen de stemmen van de mensen en de acties van hun politieke leiders – hier en daar. En de teleurstelling, verlatenheid en wanhoop die dit voedt.

Om elkaar te blijven zien, en blijven horen, maakte zij een telefooncel waarin bezoekers hun gevoelens en gedachten anoniem kunnen delen. Dit is een poging om een uitgesteld gesprek te faciliteren. Een gesprek waarin we kunnen delen en luisteren, maar niet kunnen onderbreken en onmiddellijk kunnen reageren. De stemmen zijn ontdaan van identiteit of achtergrond.

Je kunt praten, fluisteren, schreeuwen, huilen, bidden of zwijgen.
Je kunt herinneren. Of hopen. Vragen stellen. Hardop verwonderen.
Je kunt het mij vertellen, of iemand anders aanspreken. Of in de leegte spreken.
Je bent ook uitgenodigd om te luisteren.